به گزارش مهر؛ مصطفی آجرلو، مدرس دانشگاه و پژوهشگر زبان بدن در یادداشتی که در اختیار مهر قرار داده نوشت: «زبان بدن» و ارتباط غیر کلامی یک نیاز عمومی مغفول برای همه اقشار جامعه است و نقش غیرقابل انکاری در بهبود روابط میان اجزای جامعه ایفا می‌کند.
عموم مردم به اشتباه تصور می‌کنند، زبان بدن صرفاً برای سیاستمداران یا بازیگران فیلم‌های سینمایی یا نهایتاً مذاکره کنندگان قراردادهای بزرگ تجاری کاربرد دارد، این درحالی است که تسلط و شناخت زبان بدن و حتی رفتار غیرکلامی که زبان اشیا و زمان و مکان را نیز دربر می‌گیرد، موجب می‌شود افزایش هوش ارتباطی و باز شدن گره‌های بزرگ و روان شدن همه سطوح روابط از رابطه بین فرزند و والدین گرفته تا رفتار میان همسران وسایر روابط میان فردی در جامعه خواهد شد.
شاید برایتان اتفاق افتاده باشد که از ابتدای دوران کرونا و صورت‌های پوشیده از ماسک، هنگام ارتباط با اطرفیان احساس خوبی نداشته باشید. احساسی که ناشی از ضعف در ارتباط مستقیم و رو در رو بوده و به طور مشخص به همین ماسکی بر می‌گردد که روی صورت همه ما جا خوش کرده است. پوششی که حالات چهره و بخش قابل توجهی از “زبان بدن” مان را مخدوش کرده و به ارتباط غیرکلامی ما با اطرافیان لطمه جدی وارد کرده است.»
“زبان بدن” مفهومی است که شاید خیلی از ما توجه چندانی به آن نداشته باشیم اما اگر برای لحظه‌ای سکوت کنیم و با صبر و حوصله به حالات و حرکات مربوط به زبان بدن در تعاملات اجتماعی توجه کنیم، درک خواهیم کرد که ما انسان‌ها خیلی وقت‌ها به جای کلام، از زبان بدن برای رساندن مفهوم به طرف مقابل استفاده می‌کنیم. اقدامی که تقریباً مورد استفاده همه ماست اما خیلی‌هایمان با این واژه غریبه ایم.»
یادگیری تکنیک‌های زبان بدن باعث می‌شود که ما در ارتباطات غیر کلامی خود توانمندتر شویم. مهارتی که بخش عمده‌ای از ارتباطات ما را تشکیل می‌دهند با استفاده بهینه از این تکنیک‌ها می‌توانیم در ارتباطات و مذاکرات خود بهتر بدرخشیم.
این آموزش برای همه افراد یک جامعه اهمیت دارد و باعث افزایش هوش ارتباطی و یک ارتباط موفق بین طرفین خواهد شد. مثل روابط بین همسران یا فرزندان با والدین یا حتی پزشک و بیمار یا کارمند و ارباب رجوع و …
خیلی از انسان‌ها هزینه‌های زیادی برای یادگیری زبان‌های خارجی مختلف می‌کنند. چراکه معتقدند شاید زمانی به فردی بر بخورند که نیاز به ارتباط با او داشته باشند ولی از این غافلند که هردقیقه بلکه هر ثانیه در ارتباطات خود نیاز به زبان بدن پیدا می‌کنند. کسانی که می‌دانند با اطرافیان خود چگونه ارتباط موفقی برقرار کنند، بهره‌وری و روابط بهتری خواهند داشت، دوستان بیشتری پیدا می‌کنند، در جامعه محبوب ترند و احساس کامیابی بیشتری می‌کنند.
” سه عنصر تن، کلام و رفتار غیر کلامی اساس ارتباط چهره به چهره میان افراد است.” آلبرت محرابیان در کتاب پیام خاموش خود می‌گوید: ” در ارتباط با فردی دیگر تنها ۳۸ درصد از پیام ما از طریق تن صدا و ۵۵ درصد از طریق زبان منتقل می‌شود” که این خود نشان دهنده اهمیت زبان بدن در ارتباطات روزمره ما است.
به‌طورکلی زبان بدن توسط ذهن ناخودآگاه ما کنترل می‌شود و همیشه با آنچه که می‌گوئیم مطابقت ندارد. افراد باهوش می‌توانند بر تفاوت‌های بین آنچه می‌گوئید و آنچه که بدن شما با حرکات می‌گوید، پی ببرند و حس واقعی شما را حدس بزنند.
در بسیاری از مناطق دنیا، این نیاز احساس شده و ارتباط گرها آموزش‌هایی در زمینه زبان بدن برای اقشار مختلف جامعه ایجاد می‌کنند. به عنوان مثال اینکه یک کارمند یا یک پزشک برای داشتن یک ارتباط مؤثر و رضایت بخش نزد ارتباط گر این آموزش‌ها را می بیند. امیدوارم روزی برسد تا در ایران تمام مشاغل این نیاز را حس کنند و به فکر تیز کردن تبر خود از راه آگاهی زبان بدن شوند.»
