به گزارش مهر به نقل از شبکه خبر، کاظم غریب‌آبادی سفیر و نماینده دائم کشورمان نزد سازمان‌های بین‌المللی، در شصت و چهارمین نشست سالیانه کمیته استفاده صلح‌آمیز از فضای ماوراء جو (کوپوس) بر تعهد جمهوری اسلامی ایران در استفاده صلح‌آمیز و اکتشاف فضایی تأکید و توجه به اصول ذیل را در فعالیت‌های فضایی کشورها یادآور شد:
دسترسی جهانی و برابر همه کشورها به فضا، بدون تبعیض و بدون در نظر گرفتن سطح پیشرفت علمی، فنی و اقتصادی آن‌ها؛ استفاده منطقی و برابر از فضای ماوراء جو به نفع همه بشریت؛ عدم تصرف فضای فضای ماوراء جو، از جمله ماه و دیگر اجرام آسمانی با ادعای حاکمیت، استفاده، اشغال یا هر بهانه دیگر؛ مسئولیت دولت‌ها در قبال فعالیت‌های فضایی ملی خود که توسط نهادهای دولتی و غیردولتی انجام می‌شود؛ غیر نظامی بودن فضای ماوراء جو؛ پیشگیری از نصب و استقرار هرگونه سلاح در فضا؛ استفاده از فضا به عنوان میراث مشترک بشریت برای اهداف صلح آمیز و همکاری بین‌المللی در توسعه فعالیت‌های فضایی، با توجه ویژه به نیازهای کشورهای در حال توسعه.
وی در ادامه با اشاره به حق دسترسی عادلانه به مدار زمین آهنگ، اظهار کرد: بهره‌برداری فعلی از مدار نزدیک به زمین به‌واسطه استقرار مجموعه‌های بزرگ ماهواره‌ای، از دسترسی عادلانه کشورهای در حال توسعه به این منبع مداری جلوگیری می‌کند.
سفیر و نماینده دائم کشورمان نزد سازمان‌های بین‌المللی با اشاره به برنامه‌ریزی چندین شرکت خصوصی برای مستقر کردن شبکه‌های ماهواره در مدار نزدیک به زمین برای امکانپذیری دسترسی جهانی به اینترنت، گفت: ارائه اینترنت جهانی از طریق مجموعه‌های بزرگ ماهواره‌ای از فضا، هم فرصت‌ها و هم چالش‌هایی را به همراه دارد. این ماهواره‌ها در حالی که چشم‌انداز دسترسی به اینترنت جهانی کارآمدتر و فراگیرتر را ارائه می‌دهند، خطر اشغال بخش زیادی از مدار نزدیک به زمین را به دنبال دارند که موجب محرومیت عمده‌ای در استفاده و اکتشافات فضایی توسط کشورهای در حال توسعه و دسترسی آن‌ها به این مدار می‌شود.
غریب‌آبادی افزود: برنامه‌های پرتابی مجموعه‌های ماهواره‌ای بزرگ به زودی تمام فرکانس‌های اختصاص داده شده از سوی اتحادیه بین‌المللی مخابرات را اشغال خواهند کرد. در حال حاضر نیز مدار نزدیک به زمین بسیار شلوغ بوده و چند نقطه مداری بیشتر برای تازه‌واردها باقی نمانده است که خود بطور جدی مانع دسترسی کشورهای در حال توسعه به فضا شده و نهایتا منجر به انحصاری کردن فضا توسط چند کشور و شرکت‌های خصوصی آن‌ها می‌شود.
