ابراهیم عامریان تهیه کننده سینما که به تازگی قصد ساخت فیلم سینمایی «فاتحان اروند» به کارگردانی فرهاد فداکار را دارد، در گفتگو با مهر گفت: این فیلم درباره یکی از مهمترین عملیاتهای جنگ تحمیلی است که اجرایی شدن آن بستگی به عملیاتی داشت که یک گروه از غواصان باید آن را انجام میدادند. تاکنون فیلمنامههای بسیاری درباره دفاع مقدس دریافت میکردم، اما این فیلمنامه اثر متفاوتی درباره شهید حاج احمد امینی است که شخصیت بسیار دوست داشتنی داشته و از سوی شهید حاج قاسم سلیمانی به فرماندهی گردان غواصی مورد نظر انتخاب شده بود. همین مساله سبب شد تا تصمیم بگیرم این پروژه را جلوی دوربین ببرم.
وی بیان کرد: این فیلم، اثری است که بخش اعظمی از فیلمبرداری آن زیر آب انجام خواهد شد. البته در قصه «فاتحان اروند» توجه بیشتری به زوایای شخصیتی شهید حاج احمد امینی میشود، اما این توجه به صورت موازی با قصه اصلی پیش میرود.
این تهیه کننده سینما ادامه داد: برای انتخاب بازیگر شخصیتهایی که در این فیلم به تصویر کشیده میشود، به دنبال شبیه سازی چهره اعضای گردان هستیم، در همین راستا به دنبال افرادی هستیم که شبیه شخصیتهای مورد نظر باشند تا بتوانیم با گریم، چهرهها را بیشتر نزدیک به شخصیتهای اصلی کنیم.
وی توضیح داد: درباره انتخاب بازیگر شهید امینی هنوز به نتیجهای نرسیدهایم، اما به این فکر میکنیم که بازیگرانی مانند پیمان معادی و نوید محمدزاده میتوانند برای این نقش مناسب باشند، البته هنوز در این باره با هیچکدام از بازیگرانی که نامشان را بردهام، مذاکره نکردهایم.
عامریان گفت: با توجه به اینکه قرار است فضای متفاوتی در این فیلم به تصویر کشیده شود و اینکه بیش از ۷۰ درصد از پروژه زیر آب فیلمبرداری میشود، یک سری از لوازم مورد نیاز را از خارج از کشور وارد میکنیم. اگر شرایط مناسب باشد پیش تولید این پروژه بعد از عاشورا و تاسوعا آغاز خواهد شد.
وی ادامه داد: البته این را هم باید بگویم که برای فیلمبرداری «فاتحان اروند» به یک دوره ۵ ماهه نیاز داریم، به همین دلیل باید به گونهای برنامهریزی کنیم تا این پروژه را برای حضور در جشنواره فیلم فجر آماده کنیم. لوکیشنهای این فیلم قرار است در شهرهایی چون کرمان، بندرعباس، آبادان و تهران انتخاب شود.
با تولید «فاتحان اروند» به یکی از آرزوهایم میرسم
تهیه کننده «دینامیت» در پاسخ به این پرسش که طی سالهای گذشته تهیه کنندگان تمایل کمتری به سرمایه گذاری روی فیلمهای دفاع مقدس داشتهاند و چه چیز سبب شده است تا در شرایط فعلی تولید، چنین فیلمی را جلوی دوربین ببرد، بیان کرد: با توجه به اینکه فیلمهای دفاع مقدس بازگشت سرمایه ندارند و بسیار کم پیش میآید که یک فیلم در این گونه بتواند فروش خوبی داشته باشد، سرمایه گذاری در این زمینه بسیار سخت شده است، البته این را هم باید بگویم که در گذشته نیز که فیلمهای بسیاری در حوزه دفاع مقدس تولید میشد، شاید از هر ۲۰ فیلم، یک اثر بازگشت سرمایه داشت. این شرایط همچنان ادامه دارد و فیلمهای دفاع مقدسی معمولاً توسط ارگانهای دولتی مانند «اوج» و یا نهادهای دیگر تولید میشود.
وی ادامه داد: بخش خصوصی در زمینه تولید فیلمهایی از این دست ورود پیدا نمیکند چرا که این آثار بی شک بازگشت سرمایه ندارد. اما این را باید بگویم که برای ساخت «فاتحان اروند» به دنبال بازگشت سرمایه نیستم بلکه ساخت این فیلم را به نوعی برآورده شدن یکی از آرزوهایم میدانم. چرا که همیشه دوست داشتم فیلمی در این حوزه تولید کنم. البته تمام تلاش خود را میکنم تا بتوانیم یک اثر مخاطب پسند تولید کنم.
تهیه کننده فیلم «تگزاس» تاکید کرد: این پروژه سینمایی کاملاً توسط بخش خصوصی تولید میشود و هیچ حمایت دولتی را برای ساخت فیلم نمیپذیریم.
وی در جواب این سوال که چرا فیلمنامههایی با موضوع دفاع مقدس کمتر مورد استقبال تهیه کنندگان قرار میگیرد، توضیح داد: مساله این است که بسیاری از فیلمنامههایی که در این حوزه نوشته میشود، موضوعهای تکراری دارد و همین تکرار موضوع سبب شده بود که از ساخت این آثار استقبال نکنم. اما فیلمنامه «فاتحان اروند» موضوعی است که تا به حال به آن پرداخت نشده است و میتواند برای مخاطب جذاب باشد.
تهیه کننده «نارگیل» با اشاره به اینکه درست است که داستانهای بکری با موضوع دفاع مقدس وجود دارد، اما فیلمنامه نویسان کمتر به سمت این موضوعها میروند، بیان کرد: شخصاً فکر میکنم شاید یکی از دلایلی که فیلمنامه نویسان کمتر به حوزه دفاع مقدس میپردازند، این است که زمان زیادی از پایان جنگ تحمیلی گذشته است، رده سنی نویسندگان سینمایی تغییر کرده است، اگر ۲۰ سال پیش فیلمنامههای بسیاری در این زمینه به نگارش در میآمد، به این دلیل بود که فیلمنامه نویسان آن دوران بخشی از زندگی خود را با جنگ تجربه کردهاند و همین مساله انگیزه برای نگارش فیلمنامه و تولید را فراهم میکرد.
عامریان در پایان گفت: در حال حاضر بسیاری از نویسندگان فعلی، اوایل جنگ و یا بعد از آن بدنیا آمدهاند و خاطره چندانی از آن به خاطر ندارند و همین مساله سبب شده است که کمتر به این موضوع پرداخته شود. البته این را هم باید بگویم که شاید نیازی به تولید چنین فیلمهایی در سینمای ایران احساس نمیشود.