به گزارش خبرنگار مهر، بعد از گذشت چند ماه از آغاز به کار وزیر جدید بالاخره حمید سجادی در مورد متصدی دومین صندلی مهم وزارت ورزش با خودش و مشاورانش به جمع بندی رسید و با صدور حکمی قفل چهارماهه را از معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفهای این وزارتخانه برداشت.
به موجب این حکم سید محمد پولادگر که نامش از خیلی وقت پیش وارد فهرست گزینهها شده بود به عنوان معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفهای معرفی شد. تصمیم گیری برای این معاونت محوری در وزارت ورزش به قدری تأخیر داشت که بر خلاف روال معمولِ وزیر ورزش در معرفی دیگر معاونانش، پولادگر بدون ورود به دوره سرپرستی، حکم قطعی معاونت را گرفت تا حداقل از این حیث زمان بیشتری برای تعیین تکلیف به هدر نرود. حالا پولادگر بعد از حمید سجادی دومین چهره ورزشی است که در این وزارتخانه مسئولیت گرفته و همین امر امیدواریها در بین اهالی ورزش را زیاد کرده تا اتفاقات خوبی در این مجموعه رخ دهد.
معاونت کلیدی وزارت ورزش و متفاوت بودن شرایط معاونانش
پولادگر جایگزین مهدی علی نژاد در وزارت ورزش شده که یک ماه پیش از معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفهای وزارت ورزش استعفا کرد (۲۰ آذرماه). او ۲۱ آذرماه دو سال پیش در شرایطی به عنوان سرپرست معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفهای وارد وزارت ورزش که شد سربلند از موفقیتهای ریز و درشتی بود که طی یک دهه متوالی ریاست در فدراسیون ووشو به دست آورده بود.
البته که شاید خیلی از موفقیتهای ووشو در دوره علی نژاد خاص و ویژه نبود اما برای شخص او و اهالی این رشته بزرگ و قابل توجه بود به خصوص که منجر به اولین قهرمانی جهان هم شد.
علی نژاد در شرایطی ریاست فدراسیون ووشو را عهده دار شد که این رشته در شرایط ناآرامی به سر میبرد و پلمپ شدن ساختمانش در ورزشگاه شهید شیرودی هم موید اوضاع نابسامانش بود با این حال با شروع مدیریت علی نژاد به سامان شدن تدریجی وضعیت این رشته و اهالی آن شروع شد طوریکه ووشو ایران طی یک دهه ریاست علی نژاد کاملاً متحول شد. این تحول از نایب قهرمانی ردههای سنی مختلف در رویدادهای بین المللی آغاز شد و تا قهرمانی جهان در بخش ساندا که برای نخستین بار در تاریخ ورزش کشور به دست آمد، ادامه پیدا کرد.
علی نژاد با این شرایط و مدیریت خاص خودش که به واسطه آن به دست آورده بود فدراسیون موفق ووشو را تحویل داد و با حکم مسعود سلطانی فر وزیر وقت ورزش وارد وزارت ورزش شد. اینکه علی نژاد طی دو سال حضور در وزارت ورزش توانست راه موفق و بدون حاشیه اش در ووشوی کوچک را ادامه دهد یا نه قرار نیست در این گزارش تحلیل و بررسی شود. آنچه مورد توجه است اینکه حالا فردی به جای او روی صندلی پرحاشیه وزارت ورزش نشسته که سالهای متوالی در دل حواشی ریز و درشتِ فدراسیون تکواندو بود و در نهایت هفته گذشته نتوانست رأی اعتماد مجدد اعضای مجمع را کسب کند.
مدیری باتجربه برای صندلی پرحاشیه
وزیر ورزش بعد از چهارماه فردی را به عنوان معاون اول خود انتخاب کرده که طی یک دهه گذشته عملکردش انتقاداتی را متوجه او و صندلی ریاستش کرده بود و مجمع انتخاباتی که هفته گذشته برای فدراسیون تکواندو برگزار شد هم خروجی تمام هجمههای ساخته شده علیه او را عیان کرد.
پولادگر از سال ۱۳۷۳ به عنوان نایب رئیس وارد فدراسیون تکواندو شد و از سال ۱۳۷۹ هم صندلی ریاست این فدراسیون را در اختیار گرفت. اخذ رأی موافق در پنج مجمع متوالی باعث شد تا وی بیش از دو دهه متوالی تصمیم گیرنده اول و آخر برای تکواندو باشد اگرچه مدت زمان ریاست وی در دومین دهه متفاوت با ۱۰ سال اول دنبال شد.
بسیاری از موفقیتهای تکواندو ایران در ۱۰ سال اول ریاست پولادگر به دست آمد، موفقیتهایی مانند کسب مدال المپیک و جهانی و حتی قهرمانی در مسابقات ۲۰۱۱ کره جنوبی زمانی در پرونده تکواندو ایران ثبت شد که پولادگر دهه ابتدایی مدیریت خود را سپری میکرد اما در دهه دوم ورق کاملاً برگشت و سکه مدیریت روی دیگر خود را نشان داد که تماماً با حاشیه و اختلاف همراه بود و افت تدریجی این رشته و قهرمانانش را به دنبال داشت.
شاید بیراه نباشد اگر تغییر مسیر حرکت تکواندو و پسروی اهالیاش را از زمان بازیهای المپیک ۲۰۱۲ لندن در نظر گرفت، بعد از این بازیها بود که این رشته در مسیر سراشیبی قرار گرفت طوریکه به تدریج موفقیتهایش در میادین المپیک و جهانی کمرنگتر از همیشه شد و اختلافات داخلی و چند دستگی میان خانواده بزرگ تکواندو هم شکل گرفت. علاوه بر خیلی از مهاجرتهای پرسروصدای ورزش هم در همین چندسال اخیر در تکواندویی که ریاستش را پولادگر عهده دار بود، اتفاق افتاد.
آزمون جدید برای مدیر قدیمی
به گزارش خبرنگار مهر، با همه اینها نمیتوان منکر سابقه و تجربه محمد پولادگر به عنوان یکی از مدیران قدیمی کشور شد و حتی از این حیث او نسبت به معاون قبلی وزارت ورزش ارجحیت دارد و مدیری پختهتر و کارآمدتر برای وزارت ورزش به حساب میآید. البته که پولادگر بی میل به بهره گیری از این اندوختههایش برای ادامه ریاست در حوزه محبوبش نبود در عین حال که گزینه معاونت وزارت ورزش بود و اتفاقاً طی هفتههای اخیر نامش خیلی رساتر و بلندتر از دیگر کاندیداها هم به گوش میرسید.
با همه اینها پولادگر در انتخابات هفته گذشته فدراسیون تکواندو شرکت کرد و نتوانست رأی اعضای مجمع را بگیرد. شاید هم این نتیجه معامله و توافق بین مدیران بوده تا رأی و انتخاب اعضای مجمع اما به هر حال باعث شد بالاخره بعد از چند هفته سر زبان افتادن نام پولادگر، حکم قطعی معاونت برای او صادر شود.
اینگونه سید محمد پولادگر بعد از دو دهه باید روی صندلی مدیریتی جدیدی بنشیند و امتحان خود را پس بدهد که اتفاقاً همیشه هم پردردسر بوده است اما نمیتوان منکر شد که بنابراین دوره جدید مدیریت پولادگر چالشی بزرگ و تعیین کننده تر از همیشه برای او خواهد بود که طی ۲۰ سال فقط با اهالی یک رشته سروکار داشت اما حالا با طیف گستردهای از ورزشیها یعنی با همه آنها.
منبع : مهر