حضور در لیگ تنها محل درآمد کشتی‌گیران است

به گزارش خبرگزاری مهر، یونس امامی آزادکار وزن ۷۴ کیلوگرم کشورمان که به زودی باید در رقابت‌های جهانی صربستان به میدان برود اظهار داشت: فکر نکنم کسی برای کسب درآمد به کشتی آمده باشد، چراکه ورزش سخت و سنگینی است. به هر حال هرکس به کشتی آمده و در این رشته مانده قطعاً به خاطر روحیه مبارزه طلبی و عشقش به این ورزش است. در نهایت اگر بتوانی به مدال طلای المپیک و جهان دست پیدا کنید، قطعاً منافع مالی را نیز در پی خواهد داشت.
وی ادامه داد: از نوجوانی وارد تیم‌های ملی شدم و وقتی به بزرگسالان آمدم ۶۵ کیلوگرم بودم که در ادامه به وزن ۷۰ کیلوگرم آمدم و توانستم مدال برنز جهانی ۲۰۱۹ را کسب کنم. پس از آن نیز با توجه به برگزاری رقابت‌های المپیک توکیو به وزن ۷۴ کیلوگرم که المپیکی است آمدم اما نتوانستم در المپیک حاضر شوم. پس از آن سال پیش در جهانی نروژ در این وزن به میدان رفتم که توفیقی حاصل نشد.
امامی در خصوص احتمال تغییر وزن مجدد نیز گفت: این کار را نمی‌کنم چون فیزیک و شرایط بدنی من به وزن ۷۴ کیلوگرم می‌خورد و به دنبال این هستم در این وزن بمانم و قدرت و آمادگی جسمانی ام را متناسب با این وزن هماهنگ‌تر کنم. مطمئناً هر چه بیشتر در این وزن به میدان بروم با تجربه و پخته‌تر خواهم شد.
وی در خصوص حریفان اصلی اش در رقابت‌های جهانی گفت: کایل داک آمریکایی که سه طلای جهان و برنز المپیک را دارد، اصلی ترین حریفم است. کشتی گیر روسی الاصل اسلواکی، کشتی گیر گرجستانی و فرانک چامیزو ایتالیایی هم از دیگر حریفان مطرح من در این وزن هستند. البته فیلم این کشتی گیران را با کادر فنی دیده و آنالیز کرده ایم و امیدوارم با دعای خیر مردم بتوانم، بهترین عملکرد را داشته باشم.
آزادکار تیم ملی افزود: به هر حال عمر قهرمانی زیاد نیست و تا زمانی که بتوانم از لحاظ روحی و جسمی کشتی بگیرم برای حضور در تیم ملی تلاش خواهم کرد.
امامی در پایان به بحث درآمدزایی در کشتی اشاره کرد و افزود: خوشبختانه لیگ کشتی نسبت به سال‌های گذشته بهتر شده و کشتی‌گیران می‌توانند با حضور در این مسابقات بخشی از مخارج خود را تأمین کنند. البته مسئولان هم قول‌هایی می‌دهند اما به اکثر آنها عمل نمی‌کنند. وزارت ورزش و جوانان نیز برای مدال آوران پاداشی درنظر گرفته که سال‌های قبل با توجه به اینکه به صورت سکه طلا پرداخت می‌شد بهتر بود، اما در حال حاضر به صورت ریالی پرداخت می‌شود. متأسفانه آن هم بعد از چند سال و با تأخیر گرداخت می‌شود و نمی‌توان زیاد روی آن برای پشتوانه زندگی حساب کرد.