به گزارش خبرنگار اعزامی مهر به توکیو، اگرچه بعد از تعویق یک ساله المپیک ٢٠٢٠ و به دلیل پاندمی کرونا، هفته به هفته تصمیم گیری ها در مورد شرایط این دوره بازی‌ها و حتی قطعی بودن یا نبودن برگزاری آن تغییر کرد اما در نهایت المپیک توکیو دو هفته پیش افتتاح شد.
حالا این المپیک که در وضعیتی تاریخی و عجیب نسبت به ادوار گذشته پیگیری شد، به ساعت‌های پایانی عمر ١٧ روزه خود نزدیک می‌شود و همین موضوع حال و هوای جدیدی را در دهکده ورزشکاران و محل برگزاری بازی‌ها حاکم کرده است؛ این شرایط جدید شاید مورد اقبال شهروندان ژاپنی باشد اما به طور حتم برای آن دسته افرادی که از نزدیک درگیر این رویداد، مسابقات و حاشیه‌هایش بودند، حسی عجیب همراه با ناراحتی و دلتنگی ایجاد کرده است.
اگر چه تماشاگران داخلی و خارجی از این دوره بازی‌های المپیک حذف شدند اما با این حال با حضور ورزشکاران، مربیان شان، مسئولان و به خصوص نمایندگان رسانه‌های خبری، توکیو در دو هفته گذشته شاهد تردد مداوم این افراد در ورزشگاه‌ها، سالن‌های محل برگزاری مسابقات، محل استقرار خبرنگاران (MPC)، محوطه‌های اطراف آنها و حتی اتوبوس‌ها و دیگر وسایل نقلیه بود.
جمعیت این افراد ورزشکار و غیر ورزشکار که باعث رونق بازی‌ها شده بودند اما طی روزهای گذشته به تدریج کاهش پیدا کرد طوری که امروز در فاصله یک روز مانده به پایان بازی‌ها این موضوع محسوس‌تر از روزهای قبل به چشم آمد.
به طور حتم کاهش تدریجی مسافران توکیو خوشایند شهروندان ژاپنی است که معترض جدی به میزبانی کشورشان بودند به حدی که دولت ژاپن به احترام آنها کمتر المان و فکتی از بازی‌ها در سطح شهر ارائه کرد. حالا قطعاً شهروندان توکیو خوشحال‌ترین مردم ژاپن هستند که شهرشان را کم کم بدون خارجی‌ها می‌بینند. البته هستند افرادی که در نقطه مقابل قرار دارند، ناراحت و دلتنگ از پایان بازی‌ها و خروج مسافران توکیو.
“ولنتیر” ها از جمله این افراد هستند؛ کسانی که از ابتدای بازی‌ها پا به پای مدیران، ورزشکاران، مربیان، خبرنگاران، عکاسان و … در تمام ورزشگاه‌ها، MPC و … حضور داشتند و بعضاً نزدیک‌ترین آنها در شادی‌ها و غم‌های برد و باخت‌ها و حواشی بودند.
“ساریا” ولنتیر آذربایجانی یکی از این افراد است که به طور مداوم در ورزشگاه ماکاهوری و سالن B این ورزشگاه تردد داشت و اتفاقاً به خاطر برگزاری مسابقات تکواندو و کشتی (فرنگی و آزاد) در این سالن در ارتباط مداوم با ایرانی‌ها بود. او می‌گوید برای این روزهای پُر رفت و آمد و پُر هیاهو دلتنگ می‌شود.
ساریا در گفتگو با خبرنگار اعزامی مهر به توکیو گفت: کار ما راحت نیست، هر روز باید با تعداد زیادی از افراد که هر یک پرسش‌ها و خواسته‌های متفاوت داشتند، ارتباط داشتم. گاهی واقعاً خسته یا عصبانی می‌شدم اما با این حال اعتراف می‌کنم دلتنگ این روزها و شور و هیجانش می‌شوم.
یکی دیگر از ولنتیرهای بازی‌های المپیک هم احساس اینچنینی دارد: شاید یکی دو روز اول به خاطر این حجم از کار و پرسش‌ها و پیگیری‌ها خسته می‌شدم اما الان که به آنها عادت کردم، می بی نم که چقدر دوستش دارم. من حتی به شما خبرنگاران عادت کردم، قطعاً دلتنگ تان می‌شوم. باید چند روز بگذرد تا با نبود شما کنار بیایم.
به هر حال سی و دومین دوره بازی‌های المپیک فردا با دیدار پایانی برخی رشته‌ها و بعد از آن مراسم اختتامیه به پایان می‌رسد در حالی که پرونده المپیک توکیو برای کاروان‌های خیلی از کشورها و ورزشکاران شان زودتر از روز پایانی و مراسم اختتامیه بسته شد، ورزشکاران که حداکثر ٤٨ ساعت پس از اتمام کارشان باید دهکده را ترک می‌کردند، امروز برخی داوران و خبرنگاران که کارشان در توکیو تمام شده چمدان به دست زیر بارش باران که چند ساعتی است شروع شده، مسیر فرودگاه “ناریتا” را در پیش گرفتند، مسیری که فردا خبرنگاران ایرانی هم باید طی کنند.
همه اینها به ساکنین توکیو که طی دو هفته گذشته همنشین بیش از ١١ هزار ورزشکار بودند وعده بازگشت زندگی به حالت عادی را می‌دهد.
